Türkiye tarihinin en büyük depremlerinden ikisini art arda yaşadık.
6 Şubat 2023 pazartesi sabaha karşı saat 04:17’de meydana gelen ve 43 saniye süren Kahramanmaraş Pazarcık merkezli depremin büyüklüğü 7.7 olarak ölçülürken, akabinde yüzlerce artçı sarsıntı yaşandı.
Deprem, elbette bir doğa olayıdır!
Depremin ne zaman geleceği belli değil ama ne yapacağı bellidir.
Merkez üssü Kahramanmaraş’ın Pazarcık ilçesinde olan ve birçok ilimizde hissedilen depremde hayatını kaybedenlere Allah’tan rahmet, yaralılara acil şifalar diliyorum.
Depremden zarar gören tüm illerimize geçmiş olsun.
Geçmiş olsun güzel Türkiye’m!
Doğu ve Güneydoğu Anadolu Bölgemiz depremlerle yıkıldı:
Kahramanmaraş, Kilis, Diyarbakır, Adana, Osmaniye, Gaziantep, Malatya, Şanlıurfa,
Diyarbakır, Adıyaman ve Hatay’da da hissedilen depremde binlerce ölü ve yaralımız var.
Aslında bu illerimizde yaşanan deprem değil, yüzyılın en büyük felaketidir.
Hatay, depremden en çok etkilenen ilimizdir.
Medeniyetler kenti Hatay’da büyük hasar var!
Bilinçsizce bir şekilde fay hattının üstüne kurulan, göl tabanına yapılan Hatay Havaalanı kullanılamaz durumdadır.
Yardım uçakları Hatay Havaalanı’na inemiyor.
En başta Hatay’ın merkez ilçesi Antakya olmak üzere; Defne, İskenderun, Samandağ,
Kırıkhan ve Arsuz ilçelerimizde binlerce insanın evi yıkıldı, canlarımız hala enkaz altındalar.
Ne yazık ki felaket korktuğumuzdan çok daha büyük.
Türkiye için çok büyük!
Canımız acıyor, bağrımız kan ağlıyor!
Canımızın yanması depremden ziyade akılsızlığımızdan, beceriksizliğimizden, çaresizliğimizden, ülke insanlarımız enkaz altında!
Enkaz altında yakın arabalarımız, arkadaşlarımız, dostlarımız, canlarımız var!
Enkaz altında kalanlar, evleri kullanılamaz hale gelen insanlarımız var.
Enkaz altında hala haber alamadıklarımız var…
Milletçe yastayız!
Televizyonlara bakıyorum:
Yıkılmış, enkaza dönmüş şehirlerimizi görüyorum.
Zavallı şehirlerimiz!
Yıkılmış şehirlerin sokaklarında gerçek var.
Gerçekler ne kadar acı.
Biliyorum: aynı duyguları ve gerçekleri yaşayan başka şehirler, çaresiz başka insanlar da var!
Üzgünüm, yorgunum kederliyim.
Hayat bu kadar işte.
Var ile yok arası bir dünya.
Bir şeyler hayal ederek uykuya dalıyorsun ve korkunç bir sesle hayallere veda ederek uyanıyorsun.
Hava soğuk, yaşam soğuk, ölüm daha da soğuk.
Ah memleketim ah!
Öksüz ve yetim bırakılan Ülkem insanı!
Bölgede yaşanan deprem değil, kıyamet!
Bölgede çoğu beldeler kendi haline terk edilmiş, harabeye dönmüş.
Bölgede umutlar tükendi..
İnsanlar üşümekten utanıyor.
Geçmiş olsun Türkiye!
Bölgede hala enkaz altında yakınlarını bekleyenler var..
Ama camilerde selalar okunuyor!
Camiler yaşam merkezi değil, ölü evi.
06 Şubatta evlerinde oturan çoğu insanların şuan evi yok.
Koşturduğumuz dünya ne kadar boş değil mi?
Bölgede kentler ölüm kenti olmuş; insanlar çaresiz ve yalnız.
Memleketim kan ağlıyor. İnsanlar sevdiklerini arıyor.
Millet olarak çok üzgünüz çok.
Enkaz altından çıkaramadığımız analarımız, bacılarımız, babalarımız, dayılarımız, amcalarımız, ağabeylerimiz, kardeşlerimiz, yavrularımız var.
Bir değil, çok kaybımız var.
Ülkem gibiyim işte.
Bir yanımız acı, bir yanımız gözyaşı.
Bazı acılar öyle büyük oluyor ki, cümle bile kuramıyor insan.
Çok üzgünüz çok.
Çok kayıplarımız var!
Elden hiçbir şey gelmiyor.
Çaresizlik budur işte.
Görünen köy kılavuz istemez.
Bu halk bu can pazarını, bu kâbusu hak etmiyor.
Deprem için hiçbir tedbiri olmayan yetkililere yazıklar olsun!
Ülkemizdeki kişilere değer verin; kırmayın onları, küstürmeyin.
En ufak bir şey için ‘bitti’ demeyin, ağlatmayın, üzmeyin!
Neden mi?
Çünkü ölümün saati yok!
Belki son görüşünüzdür, belki de son sarılmanızdır.
Belki de saatler sonra ona değil de artık toprağına dokunacaksınız,
onu değil de toprağını öpeceksiniz.
Sevdiklerinizin değerini kaybettikten sonra değil, şuan bilin.
Toprak aldığında geri vermez! Vesselam….
Hoşça kalın dostça kalın, sağlıklı kalın…
Ramazan Yazar
Emekli Teknik Öğretmen
