Neyimiz Allaha emanet değil ki?

Biriyle sohbet ettikten sonra ayrılırken,,

 mutlaka nezaketen de olsa bu cümleyi söyleriz

‘’Allaha emanet…’’

      Hâlbuki ki, nezaket ve saygı çerçevesi hemen hemen tüm İnsanlarımızda ve tv, gazete ve sosyal medyadan izliyoruz bilhassa

siyasilerimiz tarafından açıkça yok sayılmakta.

      Şimdiki zaman diliminde halkımız, siyasetçilerden en fazla ihtiyacı

 olan durumu ise nezaket ve saygı duymaktır…

      Saygı ve sevginin yerine hırs ve güç talip olduğu bir dönemdeyiz.

Güç ve hırs ise ülkemizi olmadık sorunlara götürmektedir.

      Güce sahip olmak için birçok alengirli işler çevriliyor.

      İçinde bulunduğumuz zaman diliminde değişik durumların yaşandığı görülüyor.

      Şöyle kısaca aklımıza gelenleri paylaşalım;

      Örnek Eğitim;

      Kimin ne yaptığı, hangi politikayla nasıl ilerlediğimiz belirsizliğini korumakta.

      Çocuklarımız geleceğe adım atarken sağlam temeller üzerine plan yapamamakta.

      Zaten teknolojinin çok erken hayatlarına girmesiyle beyinlerinin büyük bir kısmını da kullanamamakta.

      Sonrası mı?

      Allah kerim…

      Örnek İş ve iş güvenliği;

      Dünyada iş kazalarında rekorlar kırmaktayız.

      İş kazalarının nedenini ya bulamıyoruz ya da bulup ta çözmek istemiyoruz.

      Zaten asgari ücret açlık sınırın altındayken nasıl verim beklenir bir çalışandan akıl sır erdirmekte mümkün değil.

      Her zaman olduğu gibi İşçilerimizi Allaha emanet ediyoruz.

      Örnek Adalet ve hukuk;

      İnsanlar adaletin adil dağıtıldığını düşünüyor mu?.

Adalet ve hukukta hangi seviyedeyiz?

      Yani yine Allah’a emanetiz.

      Örnek Ekonomi;

      Ciddi bir ekonomik sıkıntı içinde olduğumuz görülmektedir.

      Toplumun her kesimi ciddi bir şekilde dar boğazlardan geçmektedir.

      Köklü bir üretim politikasına ihtiyacımız bulunmakta.

      Ekonominin iyileşmesi çoğu şeyde olduğu gibi yine Allah’a emanet .

     Örnek Sağlıklı yaşam ve refah;

      İnsanlarımız kontrolsüz büyümenin sıkıntıları ile karşı karşıyadır.

      Köyler şehirlere göçerken yaşanan kontrolsüz büyüme hemen hemen her

alanda kendisini göstermektedir.

      Ülkemizde yapılan şehir ve bölge hastaneleri tam olarak halkımız

tarafından bilinmemekte.

      Üstüne üslük birde virüs belası her şeyin tuz biberi oldu, tv lerden İzliyoruz, sokağa çıkmama yasağına uyulmaması, haftalardır sürdürülen çabaları bir anda bitiriyor.

      Tabi bunun sonucunu o insanlarımız çekiyor…

      Cehalette birinciyiz..

      Yine her şeyde olduğu gibi Allah’a emanetiz.

Sayabileceğimiz daha birçok konu bulunmakta.

      Ortak akıl ile yapılması gereken bu çalışmalar bugün eksik planlamalar ile devam etmekte.

      Birçok sorunu da beraberinde getirmekte .

O nedenle ki artık güç ve hırsın yerine, saygı ve sevgiye geri dönmeliyiz.

      Birbirimizi sayarken işimizi sevmeliyiz.

Birbirimize güvenmeliyiz.

      Yoksa birlik ve beraberliğimiz ciddi derecede zarar görecek.

Üzüleceğiz.

      Bu virüs salgını ve hemen hemen her gün toprağa verdiğimiz kahramanlar bir bahane olmalı ve bizi birbirimize yaklaştırmalı.

      Her görüşün ve düşüncenin bu ülkenin rengi olduğunu ortaya koyup ortak adımlar atmanın yolları aranmalıdır.

      Yoksa ne mi olur?

Allah’a emanet… Vesselam…

      Herkesin birbirine saygı ve sevgi gösterdiği, barış ve adaletin hüküm

sürdüğü, sağlıklı ve mutlu yaşamların olması ve sürmesi dileklerimle…

      Hoşça kalın, dostça kalın, sağlıklı kalın…

      Ramazan Yazar 

      Emekli Teknik Öğretmen