Öğretmenliğe ilk olarak Kaman EML de başladım, sonra 1982 Ekiminde
Sivas Kangal EML ye sürgün gittim, 1984 Ankara Elmadağ EML derken,
1986 yılında Kırşehir Anadolu Teknik ve Endüstri Meslek Lisesine tayinim çıktı.
Tayinim derken Ankara Elmadağ EML den Kaman EML ye oözür gurubundan tayinim çıkmıştı.
Babam yalnız yaşlı ve hasta bakıma muhtaç olduğundan, oheyet raporu ve mahkeme kararı ile Kamana tayinim çıkmıştı…
Ama zamanın parti ve yöneticileri benden çekindiklerinden Kaman EMLyi tel emri ve bakanlık onayı ile Kırşehir EML diye
değiştirmişler Kırşehir’de göreve başladım.
Kamana o dönem gelir miydim gelirdim, mahkeme kararı ve doktor raporlarım sağlamdı ama gelip zamanın iti köpeğiyle, siyasileriyle
uğraşmayım kafam ağrımasın diye gelmedim..
Neyse dönelim konumuza;
Kırşehir AT ve EML de kısa sürede çalışkanlığımla kısa sürede sıyrıldım atölye şeflikleri, müdür yardımcılığı ve Teknik müdür yardımcılığı görevlerini yaptım.
Bu görevlerde iken çalıştığım memur arkadaşlarımı ve anılarımı hiçbir zaman unutmadım unutmayacağım.
O dönemlerde satın alma memuru İsmet Bey, Sayman İmdat Bey, yazı işleri memuru İsmet İleri Beyi, Ayniyat saymanı Sahir Bey,
mutemet Enbiya Bey daha niceleri kütüphane memuru Süleyman bey, Yener bey saymakla bitmiyor diğerleri kusuruma bakmasınlar
affetsinler hepsine selamlar..
Bilgisayarın hayatımıza hükmetmediği, içimize girmediği günler…
İsmet Bozdağ Beyin önlüklü ve iki kolunda da kolçaklarının olduğu günler..
Önlerinde kollu hesap makinaları kollarını ileri geri çevirerek yaptıkları hesaplamalar unutulur mu?
O zamanlar bütün öğretmenler, memurlar ve çalışanlar önlüklü, kravatlı, saç, sakal traşlı olurdu, şimdiki gibi memur mu, amir mi, öğrenci mi, ?
Öğretmen mi? ne olduğu belli olmayan güruhlar değillerdi..
Hepsi birer tarih oldu..
Hele, İsmet Bey’in Kırşehir’de göreve başlarken aldığı parmak izlerimi elinde büyük bir mercekle, ‘’hıı hııı’’ diyerek incelemesi tatlı ve hoş bir hatıram olarak anılarımdadır…
Velhasıl, facit kollu hesap makinalarının önemlerini vurgulamış oldum..
Muhasebecilerin veznedarların, memurların“ olmazsa olmazı”
Daha sonra pilli daha sonra güneş enerjili hatta şeritli hesap makinaları hesap alanına girince unutuldu kollu facitler…
Bu hesap makinaları bakkallar tezgâhlarında bile yerini aldı.
Uzun sürdü saltanatları.
Hala da çok yerde makamlarını koruyorlar…
Topoğrafya etüt ve planlamalar hep hesap işiydi.
Gökyüzünden de çekimler yapılıyordu elbet ama makinalarla…
Kimse helikopterde uçarken yeryüzüne bakıp;
O kanalı, o yolu aha şuradan geçirin demiyordu.
Akıllı telefonları bile geride bırakmışken rüyalar, havadan bakmalar son zamanlarda gözlerde okunur oldu hesaplar…
Tabi bu okunan hesaplar okuyana göre bakana göre değişiyor.
Gözlerde rakamlar uçuşuyormuş!
Çarp, topla, böl.
Sakın çıkarma, sağlamasına gerek yok sonuç herkese ayrı.
Çarp, böl, topla vs derken aklın kayıyor beynimden hesaplamalar geçiyor şeytan durduğu yerde durmuyor vesvese veriyor..
Hatta kazandığı için sevinen azınlıklar yanında kaybettiğini bilmeden sevinen çoğunluk neredeyse kol kola halay çekecek durumda…
Hesap adamı değilim.
Hesap adamı o kadar çok ki ben yetişemem hiç birine.
Hesap adamı olmak bana göre değil ekonomist olmak hiç değil…
Benim gözlerim hesap makinası değil
Şıkırdamıyor, pırıldamıyor
Benim gözlerimde memleketin acı renkleri
Benim gözlerimde memleketin acınacak halleri
Çaresiz ve umutsuz gençler
Ocaklarda dert kaynayan kazanlar
Sultanlığa soyunmuş patatesler
Yerlerde sürünen soğanlar
Heba olan Rençberlerin emekleri
Esnafların kapanan kepenkleri var
Oysa benim gözlerimde sevdalar
Baharlar olsun
Kış gönlüne çiçekler yağsın istiyorum
Velhasıl, bir anıyla çıktım, kollu hesap makinası nerelere götürdü..
Ama şimdiki hesaplar, yapılan hesaplara benzemiyor ve sonuçlar hep değişik çıkıyor..
Bu vesile ile geçmişteki ve şimdiki arkadaşlarıma selamlar, ebediyete intikal edenlere Allahtan rahmet dilerken, yaşayanlara
sağlıklı hayırlı ömürler dilerim, saygı ve sevgilerimle…Vesselam
Hoşça kalın, dostça kalın, sağlıklı kalın… …
Ramazan Yazar
Emekli Teknik Öğretmen
