8 Mart Dünya emekçi kadınlar gününün tarihi süreci..
Fabrika işçisi kadınların yakılması, insanlığın öldüğü bu felaket,
8 Mart 1857 yılında, sözde demokrasinin beşiği sayılan
ABD’nin NewYork kentinde yaşanmıştır.
Bir dokuma fabrikasında, ağır koşullarda çalışan
kadın işçiler, bu durumun düzeltilmesi için baş kaldırır.
Binlerce kadın işçi greve gider.
ABD hükümeti bu grevin yayılmasından korkar.
Polis çok sert müdahale eder.
Kadın işçileri fabrikaya kilitlerler.
Her zamanki gibi görünmez bir el fabrikayı ateşe verir.
O gün 129 kadın diri diri yakılır.
1910’un Ağustos ayında ise, Danimarka’nın Kopenhag kentinde
II. Enternasyonal’e ait kadınlar toplantısında Almanya Sosyal Demokrat
Partisi önderleri arasında yer alan Clara Zetkin ortaya bir fikir koyar.
8 Mart 1857 yılında fabrikada hayatını kaybetmiş olan kadınların
anısı hep yaşayacak ve bundan böyle her yıl 8 Mart’ta Internationaler Frauentag yani Dünya Emekçi Kadınlar Günü kutlanacaktır.
19 Mart 1911 yılında Danimarka, Avusturya, Almanya ve
İsviçre bu özel günü anmaya başladı.
1921 yılında Moskova’ da gerçekleşen III. Enternasyonal Kadınlar Konferansı sırasında bu özel günün adı Dünya Emekçi Kadınlar Günü olarak değiştirildi.
Birinci ve İkinci Dünya Savaşı sırasında bazı ülkeler, bu günün
kutlanmasını yasakladılar.
Yasaklara karşı çıkan kadınlar, bu günü anmak için yoğun mücadeleler verdi.
Özellikle 1960’lı yıllarda ABD’de, yakılan kadınların anısını
yaşatmak için gösteriler yaygınlaşmaya başladı.
Bu durum diğer Batı ülkelerine de yansıdı.
Gösteriler dalga dalga yayılıyordu.
16 Aralık 1977 yılında Birleşmiş Milletler, 8 Mart tarihini,
Dünya Kadınlar Günü olarak onayladı.
Dünya devletlerini incelediğimiz zaman hangilerinde kadına değer
veriliyor, hangilerinde verilmiyor net olarak gözükmektedir.
Dünya tarihinde de böyledir.
Ve Ülkemizde;
Türkiye’de, Kadınlar Günü ilk kez 1921 yılında anıldı.
12 Eylül darbesi, kadınlar gününü yasaklamıştı, 1984 yılından sonra yoğun uğraşlar sonucu 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar Günü ülkemizde de yasallaştı.
Bir milletin ya da devletin gelişmişlik derecesi kadına verdiği önemle ortaya çıkar.
Kadınlar, anamız, bacımız, teyzemiz, halamız ve yârimizdir.
En önemlisi insanlığın toprağı, fabrikasıdır.
Üretim toprakla başlar, bilim ve teknoloji ile ilerler.
Kadınlar, üretimin temeli, gelişmişliğin aynasıdır.
Karınlarında geleceği, omuzlarında dünyayı taşırlar.
Kadınlar, geçmişle geleceğin köprüsü, evrimin düzenleyicisidir.
Kadınlar, duygularını ve beyinlerini aynı anda çalıştırabilen özel yetenekli varlıklarıdır.
Buna rağmen kadınlar dövülür, taşlanır, yakılır, öldürülür.
Dünyaya gelmemize sebep olan analarımızdır..
Karnımızı doyurduğu gibi, kokusuyla bize güven veren ruhumuzu sevgiyle
dolduran annemiz, cinsiyet ayrımcılığı yapmadan kızını da oğlunu da yetiştiren, kadın, maalesef kadın olduğu için aşağılanır.
Kadın insandır;
Tek isteği sevgi görmek olan bu insan, bize nefes veren, yavrusu için yıllarca uykusuz kalan, o aç iken tok uyumayan, hiç düşünmeden canını veren,
hem evinin işini yapan hem çocuğunu büyüten, çocuğun dersini takip eden, uyumadan önce ertesi günün yemeğini, ütüsünü, çamaşırını düşününen bu arada
mesleğini ihmal etmeyen ve bunları yaparken de yetersiz görülüp aşağılanmamalı.
Kadına değer veren toplumlar uygarlıklar yaratırken, kadını dışlayan toplumlar tarihin tozlu sayfalarında yerlerini almışlardır.
Türk kültüründe kadının çok önemli bir yeri vardır.
Türklerde kadın, ata binen, ok atan, kılıç kuşanan ve bu arada
çocuk doğuran ve yetiştiren önemli varlıklardır.
Çocuk yetiştirmeyi sıradan bir işmiş gibi düşünürsek yanlış yaparız.
En büyük değerimiz, kıymetlimiz çocuklarımız değil mi?
İşte onları kadınlarımıza teslim ederiz.
Onlar korur, kollar ve iyi yetişmesi için bütün fedakârlığı yapar.
Ülkemizde ekonomik güçlüklerin yaşandığı şu günlerde
her gün bir diğerinden daha zor geçer oldu değil mi?
Karınlarımızı nasıl doyuracağız sorularına kadar geriledik.
Sene 2024.
Bir yanda savaş, ölen insanlar, ölen canlar…
Şerefsiz çıkar düşkünleri!
Bir yanda fırsatçılık yapmaya çalışan ülkemin insanları.
Gün kadınların öyle mi?
Hep biz güçlü olmak zorundayız.
Kadın ülkemde kimdir?
Nazım Hikmet bir şiirinde;
“Kimi der ki kadın
Uzun kış gecelerinde yatmak içindir.
Kimi der ki kadın
Yeşil bir harman yerinde
Dokuz zilli köçek gibi oynatmak içindir.
Kimi der ki ayalimdir,
Boynumda taşıdığım vebalimdir.
Kimi der ki hamur yoğuran.
Kimi der ki çocuk doğuran.
Ne o, ne bu, ne döşek,
ne köçek, ne ayal, ne vebal.
O benim kollarım, bacaklarım, başımdır.
Yavrum, annem, karım, kız kardeşim,
Hayat arkadaşımdır.” der.
Kadın her şeydir.
Anadır, yeri geldiğinde babadır, işçidir, öğretmendir, avukattır, doktordur.
Yardır, yarendir, narindir, kırılgandır.
Ama hep güçlü olmak zorundadır.
Kadın olmak hep bir adım geride durmayı gerektirir algılarına rağmen
hep ileride olmaya çalışandır, önderdir evladına.
Fikrine saygı duyulduğunu hissettiği her ortamda mutludur kadın.
Sevdiği tarafından canice katledilmeyi hak etmez hiçbir kadın.
Şiddet görmeyi hak etmez.
Aklımıza koyduğumuz her şeyi yapabiliriz.
En derin denizde yüzebilir, en yüksek zirveye tırmanabiliriz.
Güçlü, güzel, şefkatli, sevgi dolu, merhametli.
Kelimelerin ifade edebileceğinden çok daha fazlasıyız.
Biz susmayacağız.
Susturmaya çalışanlara fırsat vermeyeceğiz zaten konuştuklarımız
sustuklarımızın yanında hiç kalır.
Velhasıl;
Son sözü Neşet Ertaş sözüyle sonlandıralım,
‘kadın insandır, biz insanoğlu!’
Tüm Kadınlarımızın 8 Mart Dünya Emekçi Kadınlar
Günü Kutlu Olsun!… Vesselam….
Hoşça kalın dostça kalın, sağlıklı kalın…
Ramazan Yazar
Emekli Teknik Öğretmen
